Tekvîn, Arapça kevn kökünden
“tef’il’ babında türetilmiş bir kelimedir. Mazisi itibarıyla 'omak, meydana
gelmek; sonradan olmak' gibi anlamlara gelse de tef’il kalıbında
kullanıldığında kelimenin anlamı “oluşturma, meydana getirme, var etme ve
yaratma” anlamı taşır. Bu terim nerede ve nasıl kullanılırsa kullanılsın,
kastedilen ana tema “bir şeyin yoktan var edilmesi”dir. Mâturîdîlere göre
Tekvîn, Allah’ın zatı ile kaim ezeli bir sıfattır. Allah’ın diğer fiili
sıfatlarını da ihtiva edecek şekilde “yok olanı, yokluktan varlığa çıkarma”
anlamında Allah’ın yaratıcılığını ifade eder. Mâturîdî’lerin tekvîn sıfatı
konusundaki düşüncesi son derece açık ve netttir. Çünkü Allah’ın âlemin
yaratıcısı oluşu ittifakla kabul edilmektedir. Âlemin yaratılmışlığı (hudusu)
ve bir yaratıcıya olan ihtiyacı ortada olduğuna göre, Allah’ın tekvîn sıfatının
var olması zorunludur. Mâturîdî Gelenek Tekvîn Sıfatını Allah’ın subuti
sıfatlarından birisi olarak görmüştür ve O’nun yoktan yaratıcılığını ifade
etmek için kullanmıştır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Religious Studies |
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | March 9, 2018 |
Published in Issue | Year 2017 Volume: 1 Issue: 1 |
Journal of Divinity Faculty of Kastamonu University is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License (CC BY NC).