Kitap İncelemesi
Yıl 2018,
Cilt: 11 Sayı: 2, 507 - 513, 30.12.2018
Öz
İslam dinini sonraki nesillere taşıyan sahabe hakkında Şîa’nın, Ehl-i sünnet mezheplerine göre farklı bir tutumu olduğu ehlince malumdur. Ehl-i sünnet Sahabenin hepsini ‘âdil olarak kabul
ederken; Şîa sahabeyi diğer râvilerden ayırmamış, onları da diğer râviler gibi cerh ve ta‘dile tâbi tutmuştur. Bunun neticesinde bir kısmını münafıklıkla bir kısmını fâsıklıkla itham etmiş, hatta bununla yetinmemiş Hz. Peygamber’in vefatından sonra sahabenin büyük bir kısmının dinden çıktığını iddia edenler olmuştur.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- er-Rudbârî, Mustafa el-Hüseynî ,es-Sahabe fi Hadîsi Ehl-i BeytMerkezu’l- ‘Âli li’d-Dirâseti’t-Takribiyye, el-Mecmeu’l- ‘Âlemi li’t-Takribi beyne’l-Mezahibi’l-İslâmiyye, Kum, 2014.
- Kaplan, Doğan, “İran’da Şiî-Sünnî Yakınlaştırma Çalışmaları”, e-makâlât Mezhep Araştırmaları, VI/2 (Güz 2013), s. 257-274.
- Hakyemez, Cemil, “Mezhepleri Yakınlaştırma (Takribu’l-Mezahib) Çalışmalarının Değerlendirilmesi”, Journal of Islamic Research 2018, 29 (2) s. 288-309.
Toplam 3 adet kaynakça vardır.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Din Araştırmaları |
| Bölüm | Kitap Tanıtım |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Aralık 2018 |
| Gönderilme Tarihi | 18 Ekim 2018 |
| Kabul Tarihi | 23 Kasım 2018 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018Cilt: 11 Sayı: 2 |
_____________________________________ ISSN 1309-5803 e-Makâlât Mezhep Araştırmaları Dergisi _______________________________